nr 2 Modlitwa pokoleń... str. 9 W ŚWIETLE KOLEGIATY ESM Taize w Rzymie... str. 4 Kulig w Młodzikowie Pielgrzymki w Roku Wiary

MARZEC / KWIECIEŃ (55) 2013

nr

2

ESM Taize w Rzymie .................................... str. 4

Kulig w Młodzikowie .................................. str. 8

Pielgrzymki w Roku Wiary

................................ str. 8

K

Modlitwa pokoleń ...... str. 9 W ŚWIETLE OLEGIATY

1

Europejskie Spotkanie Młodzieży Taize w Rzymie

2

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

SŁOWO OD DZIEKANA Kochani mieszkańcy Środy Wlkp., Drodzy Parafianie! Przed kilkunastoma dniami rozpoczęliśmy Wielki Post. Dla wielu ten okres już nic nie znaczy, nic w ich życiu w tym czasie się nie zmieni. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby w Wielkim Poście pójść na dyskotekę! Tym bardziej warto przypomnieć czwarte przykazanie kościelne: „zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.” Dlaczego my, chrześcijanie mamy rezygnować z zabaw w Wielkim Poście? Dlatego, żeby mieć czas na modlitwę, na więcej modlitwy. Kościół w tym okresie zaprasza nas na modlitwę podczas Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali i rekolekcji. Jeżeli z niczego nie zrezygnuję, to nie będę miał na to czasu. Zrozumiałe, że są zajęcia, z których zrezygnować nie mogę. Nie mogę zrezygnować z pracy, nauki, z obowiązków, ale mogę zrezygnować z rozrywki. Dlaczego wielkopostne formy modlitwy są tak ważne? Ponieważ w dobrej modlitwie człowiek nie szuka siebie, najistotniejsze nie jest „wyrwanie” czegoś dla siebie, a nawet dla innych. W modlitwie człowiek ma szukać właściwego kierunku życia. Kierunku, który wskazuje Miłość. Kończąc modlitwę powinienem wiedzieć, co zmienić w życiu, aby jeszcze lepiej służyć Miłości. Miłości nikt piękniej nie służył niż Jezus. On uczył: „Nikt nie ma większej miłości ponad tę, gdy ktoś życie swoje oddaje za braci”. Tak mówił, a potem na Drodze Krzyżowej pokazał w jaki sposób można swoje życie poświęcić dla dobra swych braci. Tej trudnej sztuki służenia Miłości możemy się nauczyć tylko od Niego. ks. Janusz Śmigiel Najczcigodniejszemu Księdzu Infułatowi Aleksandrowi Raweckiemu składamy z okazji imienin serdeczne życzenia obfitości Bożych łask na każdy dzień, dobrego zdrowia i wielu sił do podjęci zadań, które zacnemu Solenizantowi wyznaczy jeszcze Boża Opatrzność. Szczęść Boże! Redakcja „W świetle Kolegiaty”

Patronat: ks. kan. Janusz Śmigiel. Redakcja: Katarzyna Barczak, Agnieszka Borowczyk, ks. Marcin Głowiński, ks. Grzegorz Konieczny (red.), Patryk Kujawa, Piotr Maciejewski, Wojciech Smolarkiewicz, Mateusz Ślebioda, Jakub Tomczak, Szymon Włostowski, Edyta Wojszczyk, Parafia NSJ: kl. Michał Husiar, kl. Robert Łopatka, ks. Janusz Małuszek, ks. Krystian Sammler, ks. Jarosław Żurawski. Parafia św. Józefa: ks. Marcin Cabaj, kl. Paweł Michalak, ks. Jacek Stępczak. Fotogrfie: ks. Grzegorz Konieczny, Dawid Petrol, Wojciech Smolarkiewicz, Piotr Szymkowiak. Druk: Alf-Druk, ul. Brodowska 18, 63-000 Środa Wlkp. Skład i łamanie: Dariusz Antkowiak / AGNIKA Projekty Graficzne, www.agnika.pl

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

3

WYDARZENIA PARAFIA KOLEGIACKA WNIEBOWZIĘCIA NMP

25

Święta Bożego Narodzenia 2012 Ń

GRUDZIE 2012

Rok liturgiczny po przeżytym Adwencie doprowadził nas do powtórnych rozważań nad niezwykłą i niepojętą Tajemnicą Wcielenia. Święta Narodzenia Pańskiego przypomniały nam o największym darze Boga Ojca dla nas ludzi – swoim Synu, który dla nas zechciał stać się człowie-

kiem. Boże Narodzenie uczy i nas stawania się darem dla drugiego. Stąd piękna tradycja robienia prezentów, lub chociażby składania sobie życzeń, dzieląc się opłatkiem. Ten szczególny czas był okazją do spotkań, życzeń, przebaczenia i pojednania… Niech owocuje nadal! x.GK

................................................................................................................................

Caritasowa akcja „Paczka”

25

Ń

Parafialny Zespół Caritas przy Kolegiacie pod koniec Adwentu poprosił parafian o przygotowanie paczek dla najuboższych dzieci, które korzystają z pomocy z parafialnego Caritas. Imiona i wiek dzieci, wypisane na kartkach w kształcie serc, zostały zawieszone na choince, stojącej na jednym z bocznych ołtarzy. Przygotowane przez parafian i zaadresowane sercem paczki można było przynosić

GRUDZIE 2012

do zakrystii lub biura parafialnego. Prezenty trafiły do adresatów w sobotę 22.12.2012 roku. Serdecznie dziękujemy za okazaną pomoc przy przygotowaniu paczek dla dzieci. Z pewnością dla tych dzieci Święta Bożego Narodzenia mogły stać się jeszcze bardziej radosne. Bóg Zapłać! PK

................................................................................................................................

Europejskie Spotkanie Młodych Taize w Rzymie

„Europejskie Spotkanie Młodych to wspaniałe przeżycie, 28.12.12 możliwość zawarcia wielu no- 02.01.13 wych znajomości oraz poznania kultury innych państw, których przedstawiciele zjechali się do Rzymu” wypowiedź zasłyszana na Pielgrzymce w Wiecznym Mieście zapadła nam głęboko w pamięci.

4

W ŚWIETLE

Pielgrzymka Zaufania przez Ziemię zatrzymała się na czas przełomu roku 2012 i 2013 w stolicy Włoch. My wyruszyliśmy na tę pielgrzymkę w nocy z 26 na 27 grudnia. Uroczystą Mszę świętą celebrował bp Grzegorz Balcerek, gdzie podczas kazania zwrócił uwagę na to, byśmy owocnie przeżyli spotkanie z Ojcem Świętym w duchu Taize. Zaraz po Eucharystii odszukaliśmy swoje miejsca w autokarach ustawionych wokół Ostrowa

KOLEGIATY

WYDARZENIA PARAFIA KOLEGIACKA WNIEBOWZIĘCIA NMP

Tu m s k i e g o i wyruszyliśmy w dwud z i e sto s z e ściogodzinną podróż. P o dotarciu na miejsce przeznaczone dla autokarów wypakowaliśmy się i pojechaliśmy do centrum pielgrzyma, w którym otrzymaliśmy swoje lokum w Rzymie oraz wskazówki jak tam dojechać. Kiedy dotarliśmy swoją 9 osobową grupą do kaplicy przy uniwersytecie Tor Vergata położonej jakieś 50 minut drogi od centrum Rzymu myśleliśmy tylko o szybkim prysznicu i odpoczynku. Jednak wybraliśmy się na krótkie zwiedzanie okolicy. Po powrocie do bazy noclegowej zjedliśmy kolację i położyliśmy się spać. Codziennie o poranku gromadziliśmy się na wspólnej modlitwie, na której wiele narodowości na zmianę wypowiadało prośby modlitwy powszechnej w swoim ojczystym języku. Modlitwa ta była przeplatana śpiewami kanonów z Taize. Szybki, skromny posiłek złożony z rogalika, soku, mleka lub kawy i gromadziliśmy się na spotkaniu w grupach. Tematy poruszane były różne np. Co skłoniło Cię do przyjazdu na ESM w Rzymie? Albo: Jakie są skuteczne metody Ewangelizacji? Na te i inne pytania próbowaliśmy odpowiedzieć w języku angielskim, bowiem grupy były mieszane. W godzinach południowych gromadziliśmy się na Circo Massimo aby wspólnie z czterdziestotysięczną armią młodych ludzi zjeść posiłek. Tam również dostawaliśmy prowiant na kolację. Po pożywnych posiłkach była możliwość zwiedzenia Rzymu grupowo poprzez zorganizowane wejścia z przewodnikiem m.in. do Kaplicy Sykstyńskiej czy Katakumb. Nie zawsze udało nam się dostać bilety na takie wejścia więc staraliśmy się również na własną rękę zwiedzić Miasto Siedmiu Wzgórz. Wieczorem natomiast gromadziliśmy się

W ŚWIETLE

w Bazylikach na wspólnej modlitwie wieczornej. Codziennie inne wieczorne miejsce spotkań Polaków pozwoliło nam na zwiedzenie Bazylik: Św. Piotra na Watykanie, św. Jana na Lateranie, Matki Boskiej Bolesnej czy Św. Pawła za Murami. Po całodziennych wrażeniach wracaliśmy do parafii nas goszczących zmęczeni, a zarazem szczęśliwi z zobaczenia wielu pięknych architektonicznych cudów. Ostatni dzień 2012 roku był dla nas szczególny, bowiem wieczorem we wspólnocie nocujących przy naszej kaplicy uniwersyteckiej modliliśmy się o pokój na świecie. Następnie uczestniczyliśmy w Święcie Narodów podczas którego każda z narodowości przebywających w naszej grupie miała za zadanie przedstawić coś charakterystycznego dla danego państwa. Mogliśmy więc poznać bliżej kulturę i obyczaje Włochów, Chorwatów, Holendrów, Niemców i Ukraińców. My również przedstawiliśmy Polskę przez zatańczenie poloneza (do którego zaprosiliśmy wszystkich) oraz zaśpiewaliśmy kolędy. Wszyscy miło spędziliśmy ze sobą czas, bawiąc się i rozmawiając ze sobą. W Nowy Rok zjedliśmy uroczysty obiad i uczestniczyliśmy w Eucharystii. Dzień ten uwieńczyliśmy wspólną modlitwą wieczorną ze wszystkimi Polakami w jednej z Bazylik Większych, podczas której w uroczysty sposób wyznaliśmy wiarę w Jezusa Chrystusa. 2 stycznia nadszedł czas pożegnania z naszymi włoskimi gospodarzami. Dziękując za gościnę ofiarowaliśmy upominki, które miały przypominać polską kulturę i obyczaje. Czekała nas jeszcze ponad dwudziestogodzinna przeprawa autobusem do kraju. Podróż powrotna minęła bardzo szybko, gdyż dzieliliśmy się swoimi doświadczeniami z innymi uczestnikami archidiecezjalnej pielgrzymki. Zmęczeni ale ubogaceni nowymi doświadczeniami duchowymi wróciliśmy do swoich domów. WS/EW

KOLEGIATY

5

WYDARZENIA PARAFIA KOLEGIACKA WNIEBOWZIĘCIA NMP

Misyjny Dzień Dzieci – Leszno 2013 D n i a 5 stycznia Ń 2013r. w E STYCZ Lesznie od2013 był się Misyjny Dzień Dziecka. Z parafii kolegiackiej w spotkaniu wzięły udział 43 osoby. Było to ośmioro dzieci należących do koła misyjnego oraz ich koledzy i koleżanki. Spotkanie rozpoczęła uroczysta Msza św. w kościele p.w. św. Kazimierza Królewicza , którą odprawił dyrektor Dzieł Misyjnych Archidiecezji Poznańskiej ks.

5

Waldemar Babicz w koncelebrze z ks. kanonikiem Januszem Śmiglem. Dalsza część spotkania miała miejsce w szkole podstawowej, mieszczącej się w pobliżu kościoła. Tam dzieci zobaczyły Jasełka, śpiewały kolędy przy choince, wzięły udział w loterii fantowej. Każdy mógł posilić się smaczną drożdżówką oraz wypić ciepłą herbatę. Był również czas na wspólne zdjęcie. Dzieci wróciły do Środy pełne wrażeń. Jolanta Adam-Budzinska

................................................................................................................................

Ferie

14-2ZE7Ń

W czasie ferii zimowych, po pracowitym semestrze dzieci i młodzież mogła skorzystać z zasłużonego odpoczynku. Na salkach parafialnych w można było skorzystać ze zorganizowanych zajęć: m.in. turnieju w piłkarzyki, turnieju w tenisa

stołowego. Młodzież wybrała się natomiast na seans filmowy, bo do kin w tym czasie wszedł „Hobbit”, a żeby rozprostować kości (czy też otłuc je), warto było spróbować swoich łyżwiarskich umiejętności na lodowisku we Wrześni.

STYC 2013

x.GK

................................................................................................................................

Malowanie Kolegiaty

31

Od 31 stycznia w Kolegiacie zrobiło się nieco ciaśniej, ze względu na stojące w niej rusztowania. Na szczęście remont, który potrwa do Świąt Wielkiej Nocy, posuwa się naprzód, więc sukcesywnie rusztowania wędrują w kierunku wieży. To jednak dopiero połowa pracy: prezbiterium jest już odświeżone. Nawa główna jest malowana obecnie. Drugim etapem prac,

STYCZEŃ 2013

6

W ŚWIETLE

wznowionych po wakacjach, będzie malowanie naw bocznych. Prace są czasochłonne ze względu na przeprowadzaną najpierw odkrywkę poprzednich warstw farb. Badania są dokumentowane, co ewentualnie umożliwi – przy znacznie większych nakładach finansowych – odtworzenie pierwotnych barw wnętrza kolegiaty. Koszt malowania to 208 tys. zł. Osobną reno-

KOLEGIATY

WYDARZENIA PARAFIA KOLEGIACKA WNIEBOWZIĘCIA NMP / PARAFIA NSJ

wację czeka belka pod łukiem tęczowym z zespołem figur, przedstawiających scenę Ukrzyżowania. Renowacja wyniesie 120 tys. zł.

Dziękujemy tym, którzy wspierają na różny sposób to dzieło. x.GK

................................................................................................................................

Sylwester w Sercu

31

Ń GRUDZIE 2012

Ostatni dzień starego roku i początek nowego skłaniają nas do podjęcia różnych refleksji. Nie jest to jednak czas wyłącznie kalkulowania naszych zysków i strat lecz również moment radosnego, pełnego nadziei wejścia w Nowy Rok... Grupa młodzieży z duszpasterstwa przy parafii NSJ w Środzie Wlkp. postanowiła spotkać się w tym szczególnym dniu, aby wspólnie świętować powitanie Nowego Roku, gdyż jak wiadomo wspólnoty parafialne nie spotykają się tylko na modlitwie, spotkaniach formacyjnych, ale także dla samej frajdy bycia razem. Chwilą wytchnienia w tańcach i jedzeniu różnych zdrowych i niezdrowych pyszności było

wspólne, tradycyjne już, przejście na Stary Rynek w celu powitania 2013 roku wraz zresztą zgromadzonych tam osób. Po złożeniu sobie życzeń i obejrzeniu pokazu fajerwerków ponownie udaliśmy się na salki parafialne, aby śpiewać, szaleć na parkiecie oraz rozmawiać o wszystkim i o niczym... ABA

................................................................................................................................

Ferie w Sercu

14-2ZE7Ń

Zima to czas, w którym w Kościele nie tylko chodzi się z odwiedzinami duszpasterskimi, ale jest to też czas ferii. Czas wolny od zajęć szkolnych, od obowiązków, wczesnego wstawania. Zanim się rozpoczął na dobre już najmłodsi przywitali ten czas balikiem, na którym nie tylko były tańce, ale też różne gry i zabawy. Czas ferii można różnie spożytkować. Przesiedzieć przed telewizorem, lub komputerem, przespać lub nie wiedzieć co zrobić ze sobą w wolnym czasie. Ministranci z Serca wzięli udział w dwóch turniejach.

STYC 2013

W ŚWIETLE

W pierwszym, polem rywalizacji stał się stół do tenisa. Po zaciętej walce wyłonili się najlepsi. W drugim turnieju też nie brakowało rywalizacji, tym bardziej, że ta odbywała się w parach przy stole z piłkarzykami. W ferie nie mogło też zabraknąć wyjazdu do kina. Czas wolny, tak jak każdy inny, dany jest od Pana Boga, dlatego zawsze warto go dobrze i miło spędzić, zwłaszcza razem. x.JM

KOLEGIATY

7

WYDARZENIA PARAFIA NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA / PARAFIA ŚW. JÓZEFA

Kulig w Młodzikowie 26

STYCZEŃ 2013

Dnia 26.01.2013 r. “Jakubowi Pielgrzymi” i wszyscy chętni udali się na kulig do Młodzikowa. Grupa pielgrzymów wciąż się rozrasta. Pogoda dopisała. Śnieg, konie, sanie ... wspólna modlitwa i zabawa – śpiewy, tańce i grochówka.  x.JŻ

................................................................................................................................

14

Walentynki w Sercu

Dnia 14.02.2013 r. w naszej parafii miały miejsce “WALENTYNKI W SERCU”. Odczytywana była księga Pisma Świętego – Pieśni nad Pieśniami. Fragmenty Pisma Świętego czytali: Maria Jankowiak, Jadwiga Wieland, Aleksandra Stachowiak, Zbigniew Dolata i Jarosław Wiśniewski. Aranżację

LUTY 2013

muzyczną przygotował Przemysław Piechocki. Kościół zapełnił się do ostatniego miejsca stojącego. Przybyli nasi parafianie, ale także inni mieszkańcy naszego miasta. Była to okazja do wspólnej modlitwy, ale także aby spędzić ten czas we wspaniałej atmosferze miłości do Boga i bliźniego. x.JŻ

................................................................................................................................

16

Pielgrzymki w Roku Wiary

W Roku Wiary Parafia św. Józefa udaje się na pielgrzymki śladami świadków wiary w archidiecezji poznańskiej. 16 lutego 2013 r. odbyła się pielgrzymka śladami świadka wiary ks. Aleksandra Woźnego. W kościele pw. Św. Jana Kantego w Poznaniu, gdzie proboszczem przez 40 lat był ks. Woźny, wysłuchaliśmy kazania o tym wielkim kapłanie. Wygłosił je ks. dr Wojciech Mueller, który napisał doktorat w oparciu o konferencje i pisma ks. Woźnego. Wcześniej modliliśmy się u stóp Matki Bożej w Cudy Wielmożnej,

LUTY 2013

8

W ŚWIETLE

Pani Poznania, na Wzgórzu Przemysła. Po modlitwie zobaczyliśmy spektakl poświęcony początkom grodu Piastów nad Wartą, a następnie zwiedziliśmy poznańską palmiarnię. Uwieńczeniem wyjazdu było spotkanie przy kawie z naszym byłym Proboszczem ks. Andrzejem Marciniakiem, obecnym proboszczem parafii Św. Jana Kantego. Następna pielgrzymka odbędzie się 16 marca śladami św. Urszuli Ledóchowskiej do Pniew. x.JS

KOLEGIATY

TEMAT NUMERU

Modlitwa pokoleń – modlitwa dobra jak chleb Modlitwa to spotkanie Boga z człowiekiem, cechujące się niezwykłym poczuciem intymności i czułości. Rozmawiać z Panem można zawsze i wszędzie. Istnieje także wiele form modlitwy np. śpiew, taniec, różaniec, milczenie czy chociażby praca bądź cierpienie ofiarowane Stwórcy. Właściwie można powiedzieć, że jest tyle sposobów modlitwy, ilu ludzi, gdyż każdy z nas jest inny, niepowtarzalny i to automatycznie czyni naszą modlitwę bardzo szczególną i wyjątkową. Co jednak powinno cechować dobrą modlitwę? Odpowiedź jest bardzo prosta a zarazem trudna w swej prostocie – modlitwa powinna wypływać z naszego serca. Najważniejsze jest to, by być wobec Boga szczerym - jeśli jestem szczęśliwy to moja modlitwa powinna być radosna, ale jeśli odczuwam gniew lub smutek to nie należy tego ukrywać przed Panem, gdyż jest to bez sensu. On zna nasze serca i umysły lepiej niż my sami, więc po co zakładać sobie maskę i udawać kogoś kim się tak naprawdę nie jest?! Po co żyć pozorami szczęścia jeśli można dać się porwać miłości Boga i pozwolić, aby to On mógł przenikać nasze serca? Owszem boimy się tego, ale właśnie modlitwa dodaje sił i odwagi na czas naszej ziemskiej wędrówki... Przygotowując się do napisania tego artykułu przeprowadziłam kilka krótkich rozmów z osobami w różnym wieku zadając im pytanie: Czym dla Ciebie/ Pana/ Pani jest modlitwa? Oto fragmenty niektórych wypowiedzi: „Modlitwa jest słodziutka.” (Kacper, 4 lata) „Modlitwa jest rozmową z Panem Jezusem.” (Asia, 8 lat) „Modlitwa (...) to też każda myśl skierowana w Jego

stronę, zwykłe spojrzenie w niebo z wiarą, że On tam jest, (...) to rozmowa z drugim człowiekiem i otwieranie oczu tym, którzy widzą mniej od nas.” (Patrycja, 20 lat) „Modlitwa jest dla mnie darem (...). Modlitwy nauczyli mnie moi rodzice, a teraz mogę sama ten dar rozwijać...” (Kasia, 25 lat) „Modlitwa jest lekiem na całe zło i sposobem na każdy smutek.” (Barbara, 61 lat) „Modlitwa to tak jak chleb powszedni.” (Maria, 73 lata) „Modlitwa to coś najważniejszego, ubogacenie życia.” (Czesława, 87 lat) Wszyscy moi rozmówcy podkreślali także, że modlitwa to rozmowa, dzięki której tworzy się osobista i bardzo intymna wieź z Bogiem. Również zgadzam się z tymi stwierdzeniami, ponieważ modlitwa jest jak woda, bez której wszystko więdnie, potem usycha, aż w końcu całkowicie umiera... Człowiek, który zaniedbuje codzienną modlitwę, powiększa swoje rany serca, które z każdym dniem krwawią i bolą coraz bardziej.... Chciałabym dodać jeszcze, że odmawianie pacierza to piękna sprawa, ale ważne jest, aby na tym nie poprzestawać i pogłębiać naszą relację z Jezusem poprzez codzienną wewnętrzną kontemplację Jego miłości, która zawiodła Go aż na krzyż, aby odkupić nasze grzechy. Warto się prawdziwie modlić, bo to prowadzi do pełnego zjednoczenia się z Chrystusem, polepszenia naszych relacji z innymi a także głębszego wejścia w swoje serce. Dziękuję wszystkim moim rozmówcom, bez których nie byłoby możliwe stworzenie tego artykułu w takiej formie. Bóg zapłać za rozmowę i poświęcony czas. ABA

................................................................................................................................

Po co się modlić?

Modlitwa to rozmowa z Bogiem. Od pierwszych chwil naszej świadomej katechizacji napisane wcześniej zdanie jest podawane jako najprostsza

W ŚWIETLE

definicja modlitwy. Trudno nie przyznać racji temu sformułowaniu, które rzeczywiście oddaje sens zwracania się człowieka wierzącego do Boga. Natychmiast

KOLEGIATY

9

TEMAT NUMERU

pojawia się zatem jedna z odpowiedzi, których pragnę w tym tekście udzielić, aby pomóc wszystkim, którzy szukają sensu modlitwy. Modlimy się, aby rozmawiać z Bogiem! Patrząc na nasze ludzkie relacje, zdajemy sobie sprawę, iż rozmowa pogłębia znajomości, odpowiada na wiele wątpliwości, zbliża a nade wszystko daje nam wiele radości. Człowiek jest bowiem istotą społeczną. Dlatego, zwłaszcza wierzących, nie trzeba długo przekonywać do zasadności stwierdzenia, iż modlitwa buduje relację z Bogiem, ożywia ją, weryfikuje i prowadzi do wewnętrznego spokoju i harmonii, której w zabieganiu dnia codziennego bardzo potrzebujemy. Idźmy dalej. Uznając prawdę, iż sami z siebie nic nie możemy uczynić ponieważ to Bóg jest Tym, który ma nad nami władzę (w poszanowaniu wolności oczywiście) dochodzimy do przekonania, iż modlitwa pomaga nam stawać wobec Boga-Stwórcy. Prośba, uwielbienie i dziękczynienie. Trzy znane nam rodzaje modlitwy określają naszą postawę względem Boga i są pomocą w porządkowaniu życia wewnętrznego. Modlitwa prośby będzie wołaniem o pomoc. Uznaniem niemocy ludzkiej natury i zwróceniem się o pomoc do Boga, który przecież zaprasza nas i mówi: „Proście, a otrzymacie.” Modlitwa dziękczynienia jest bardzo mocno związa-

na z modlitwą prośby. Nie pozostawiamy bowiem bez odpowiedzi działania Pana Boga. Modlitwa uwielbienia jest zawsze przypieczętowaniem wiary. Uwielbiamy, czyli wychwalamy majestat Boga, który nieustannie jest przy nas. Dla podsumowania należy także dodać, iż modlitwa jest obowiązkiem tych wszystkich, którzy nazywają siebie wierzącymi. Kontynuując chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden, bardzo ważny, aspekt. Wielu ludzi mówi, iż ma problemy ze zrozumieniem Boga, nie widzi Boga, nie czuje Jego obecności, ma kryzys wiary, kryzys rozwoju swojej duchowości. Wtedy jednym z pytań, które stawiam jest pytanie o modlitwę. Czy się modlisz? Odpowiedź jest bardzo szybka: „nie, nie modlę się.” Nie ustawajmy w modlitwie! Nawet jedno „Ojcze nasz”, czy też „Zdrowaś Maryjo” niech każdego dnia płynie przed Boży tron, aby nasza dusza nieustannie była rozmodlona. Wiara jest łaską. Dlatego warto się modlić, aby prosić o łaskę wiary. Bóg nie jest bowiem głuchy na nasze wołanie.Zwłaszcza w czasie postępującej laicyzacji, zeświecczeniu, należy wołać o wiarę, która będzie silna i przetrwa burze. Modlitwa czyni cuda. Powtarzamy to zdanie często. Uwierzmy w nie i nie ustawajmy! Warto się modlić! x.KS

................................................................................................................................

Życie duchowe chrześcijanina

Wiek XXI daje człowiekowi bardzo wiele różnorodnych nowości technicznych. Większość zdobywa doświadczenie poprzez spryt i najmniejszy wysiłek. W dzisiejszym świecie rządzi nie tylko materializm, ale także egoizm. W rodzinie nikt nie ma czasu na rozmowę z drugim członkiem rodziny, jednak wiemy, że są wyjątki i wygląda to inaczej. Patrząc z perspektywy można zadać sobie pytania: jak żyć? Jaki powinien być człowiek jako prawdziwy chrześcijanin. Oto parę wskazówek z książki ABC… życia

10

W ŚWIETLE

duchowego księdza profesora Jacka Hadrysia, wykładowcy Uniwersytetu Adama Mickiewicza na Wydziale Teologicznym w Poznaniu, a wcześniej wikariusza średzkiej parafii kolegiackiej. Co to jest duchowość? Duchowość to przede wszystkim osobiste życie wewnętrzne wierzącego, który wchodzi w relację z Bogiem. Można także powiedzieć, iż jest ono konkretną realizacją Bożego zaproszenia do komunii, czyli do zjednoczenia człowieka z Nim. Istnieją rozmaite duchowości np. arabska,

KOLEGIATY

TEMAT NUMERU

hebrajska, chrześcijańska. Sam termin duchowość oznacza zazwyczaj praktykę życia duchowego lub teorię o życiu duchowym. Czy istnieje duchowość sama w sobie, ogólna? Duchowość ogólna istnieje tylko w teorii, gdyż stanowią ją ogólnie zasady kierujące życiem duchowym wszystkich ludzi. W praktyce istnieją zawsze tzw. duchowości specyficzne, czyli konkretne realizacje powołania do zjednoczenia z Bogiem. Można na nie patrzeć przez pryzmat pojedynczych osób lub całych grup czy społeczności, a także z rozmaitych punktów widzenia. Stąd można mówić np. o duchowości polskiej czy hiszpańskiej, średniowiecznej czy posoborowej, kapłańskiej czy zakonnej, dzieci czy osób chorych, lekarzy czy robotników, eucharystycznej czy maryjnej, misyjnej czy ekumenicznej, karmelitańskiej czy franciszkańskiej itd. Jakie są źródła teologii duchowości? Na życie duchowe składa się z jednej strony działanie Pana Boga, które jest pierwszorzędne, a z drugiej strony odpowiedź człowieka na Bożą łaskę. Dlatego zajmując się naukowo życiem duchowym, należy sięgać zarówno do źródeł dotyczących Boga i Jego działania, czyli teologicznych, jak i związanych z człowiekiem, czyli doświadczalnych. Na czym polega życie duchowe (wewnętrzne)? Jest ono osobową relacją Boga z człowiekiem, którą zapoczątkował i podtrzymuje oraz rozwija sam Bóg. Można też powiedzieć, iż jest ono życiem w Duchu Świętym. Jaki jest cel chrześcijańskiego życia duchowego? Tym celem jest pełna przyjaźń z Chrystusem i całkowite zjednoczenie z Nim w wieczności. Można też ów cel określić jako świętość, doskonałość chrześcijańską, wieczne zbawienie, naśladowanie Chrystusa. Czy każdy może zostać świętym? Oczywiście, że tak. Skoro Pan Bóg zaprasza, byśmy byli święci, to znaczy, że jest to możliwe. Trzeba czynić wszystko, co tylko można, nie zniechęcać się i wytrwale współpracować z Bożą łaską. Nie każ-

W ŚWIETLE

dy musi być po śmierci kanonizowany, ale z pewnością istnieje wielka rzesza anonimowych (z naszego punktu widzenia) świętych, którzy od razu po swojej śmierci będą cieszyć się pełnią zbawienia. Przecież tylko niektórzy z nich, których życie Kościół dokładnie zbadał, są znani na ziemi, gdyż zostali kanonizowani. Czy dla wszystkich istnieje jedna droga prowadząca do świętości, czy tez jest ich wiele? Istnieje mnóstwo dróg prowadzących do świętości. Można powiedzieć, że każdy człowiek ma swoją, niepowtarzalną drogę, która zależy od wielu czynników, takich jak np. jego stan życia (np. inna jest droga osoby żyjącej w rodzinie, a inna kogoś, kto wstąpił do zakonu), wychowanie (np. w głębokiej czci do Matki Bożej), środowisko (np. codzienna współpraca z osobami niewierzącymi), osobiste uwarunkowania (np. temperament, zdolności lub ich brak, słabe zdrowie). Istnieją różne drogi, ale jeden cel. Na czym polega postęp w życiu duchowym? Udział w życiu samego Boga jest darem, ale także zadaniem. Człowiek podejmując Boże zaproszenie, może i powinien wzrastać z miłości. Nikt nie zostaje świętym od razu, w jednej sekundzie. Postęp w życiu duchowym polega na wzrastaniu w miłości Boga i bliźnich. Miłość jest nieskończona, skąd każdy może wzrastać. Nawet święty ma się uświęcać. Jeśli ktoś zgrzeszy, czy to oznacza, że duchowo się cofa? Grzech jest przeciwieństwem miłości, zatem w konkretnej chwili oznacza brak duchowego postępu, jakąś stagnację. Trudno powiedzieć, czy zawsze jest cofaniem się, chociaż w danym momencie na pewno krokiem w tył. Życie duchowe człowieka jest podobne do sinusoidy, czyli jego wzrost nie dokonuje się w linii prostej, ale jest naznaczony chwilowymi upadkami i powstawaniem z nich. Inaczej mówiąc, wzrastanie duchowe zasadniczo przebiega na zasadzie falowania.

KOLEGIATY

11

TEMAT NUMERU

Jakie okresy wyróżniamy w życiu duchowym? Tradycyjnie mówi się o trzech okresach, czyli etapach życia duchowego: początkujący w życiu duchowym, postępujący i doskonali (św. Tomaszz z Akiwnu) albo też, stosując inne nazewnictwo, o drodze oczyszczającej, oświecającej i jednoczącej (Pseudo-Dionizy). Istnieją także inne określenia oraz ujęcia zupełnie współczesne, nowatorskie, np. podział duchowego postępu na pięć faz: inicjację chrześcijańską,

personalizację życia teologalnego, kryzys tożsamości i oczyszczenie, dojrzałość duchową (ascetyczną i mistyczną) oraz śmierć i wejście do chwały (Ruiz). Pytania i odpowiedzi pochodzą z książki ks. Prof. dr hab Jacka Hadrysia pt.: ABC … życia duchowego i za jego zgodą opublikowaliśmy kilka zagadnień dotyczących życia duchowego. Zachęcam do przeczytania książki, jeśli ktoś chciałby bardziej zgłębić temat duchowości. Opr. KB

................................................................................................................................

Modlitwa Jezusa według św. Jana

Przypatrując się Ewangelii Jana, znajdziemy fragment dotyczący modlitwy Jezusa (J 17,1-26). Modlitwa Jezusa zanotowana przez tego Ewangelistę jest najdłuższą w stosunku do pozostałych Ewangelii i ukazuje szczególną więź, która łączy Jezusa z Ojcem. Można podzielić ją następująco: modlitwa skierowana na uwielbienie (17,1-8), wstawiennictwo za uczniów (17,9-19), modlitwa za wszystkich wierzących (17,2023) oraz zakończenie, które zawiera podsumowanie (17,24-26). Modlitwa Jezusa uwielbiająca jest świadomością, co ma nadejść. Jezus oddaje się Ojcu. Świadomie wypowiada słowa, że nadeszła godzina. Syn przygotowuje się do swojej męki, po to by spotkać się z Ojcem. Drugim elementem modlitwy Jezusa jest wstawianie się za uczniami. Wstawia się za nimi, gdyż oni zostają w świecie i mają wrogów, którzy ich nienawidzą za to, że są uczniami Jezusa. Modlitwa za uczniów prowadzi do kolejnego etapu jakim jest modlitwa za przyszły Kościół. Wątek ten wydaje się najważniejszy, gdyż skoncentrowany na jedność. Jedność Kościoła jest podatna na różnego rodzaju kryzysy, ale ma mocne fundamenty, opiera się na Ojcu i Synu. Jezus poprzez swoją postawę modlitwy daje nam przykład, że modlitwa może przybierać różne formy. Nie jest to tylko „odklepanie” pacierza, ale uwielbienie Boga a także modlitwa wstawiennicza, która w dzisiejszym świecie staje się coraz bardziej powszechna. Słowa, które wypowiada Jezus do swoich uczniów: Jeśli o coś poprosicie w moje imię, Ja to speł-

12

W ŚWIETLE

nię – ukazuje formę modlitwy prośby. Jezus wskazuje drogę apostołom: Ja jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przez ze mnie. Nasza modlitwa ma być skierowana do tego, który jest Drogą i Prawdą i Życiem. Dzięki temu otrzymujemy wiele łask w codziennym życiu. Modlitwa ma być skierowana do Jezusa, który doprowadzi na do Domu Ojca Naszego. Modlitwy ukazane przez Jezusa w perykopie J 17,2426 ukazują nam, jak mamy się modlić nie tylko poprzez proszenie Boga o coś. Modlitwa nasza ma być modlitwą uwielbienia. To uwielbienie ma dotyczyć Stwórcy, który stworzył niebo i ziemię oraz za to, że dzięki niemu żyjemy. Kolejną formą jest modlitwa wstawiennicza. Nasze uwielbienie ma być połączone z wstawiennictwem. Należy pamiętać, że inni też potrzebują naszej modlitwy, więc nie możemy się ciągle modlić za siebie, byłby to czysty egoizm. Ta forma modlitwy w dzisiejszym świecie jest coraz bardziej popularna. Ostatnią formą modlitwy, która jest ukazana w Ewangelii to modlitwa za wszystkich wierzących. Ta forma również jak pozostałe formy modlitwy wyżej wymienione jest ważna. Kiedy odwołamy się do dzisiejszego świata należy zwrócić uwagę, że każdy wierzący chrześcijanin potrzebuje modlitwy, nie tylko o zdrowie czy np. za zdanie egzaminu, lecz potrzebuje modlitwy o to aby nie stracił wiary, ale by ją pogłębiał, nią żył i dawał świadectwo. KB

KOLEGIATY

TEMAT NUMERU

„…proste spojrzenie ku Niebu…” Trzy postulaty Wielkiego Postu – okresu liturgicznego jaki obecnie przeżywamy, modlitwa – post – jałmużna, pozwalają kształtować ludzkie ścieżki w drodze ku zmartwychwstaniu razem z Chrystusem do życia wiecznego. Nie ma przypadku w samym stwierdzeniu „postulatów”, które rozpoczynają się od hasła, jakie towarzyszy człowiekowi niemal przez całe życie, jeśli ten tylko wie, czym jest modlitwa. Tak rozpoczyna się czwarta część KKK poświęcona zagadnieniu modlitwy. Katechizmowe nauczanie traktuje o modlitwie, której podstawą jest pokora pozwalająca na przyjęcie modlitwy jako kolejnego niezasłużonego daru Bożego. Pokora człowieka modlącego się pozwala spojrzeć na życie przez pryzmat żebractwa na które jesteśmy skazani względem Boga. Być może dla kogoś wrażliwszego postawienie siebie w roli żebraka jest uwłaczające, ale prawda o ludzkim życiu bywa bolesna i mówi nam, że tylko w biedzie i nieszczęściu człowiek potrafi znaleźć drugiego człowieka i szukać Boga. Tymczasem z modlitwą a raczej postawą do niej jest tak, iż to sam Bóg w osobie Chrystusa pierwszy nas szuka i wychodzi z pomocą temu, kto prosi. Co zatem kryje w sobie fenomen modlitwy, która tak często nam mija i ucieka, a my zgoła zastawiamy się argumentami ludzi, którzy ich nie posiadają, mówiąc: „nie mam czasu”? Sama modlitwa kształtuje w człowieku nie tylko tak piękne cechy jak pobożność czy gorliwość, ale również stanowi pewien rodzaj przymierza między Bogiem i człowiekiem w Jezusie. Modlitwa zatem jest działaniem Boga i człowieka, wypływa z Ducha Świętego i jest w całości skierowana ku Ojcu. Modlitwa jako zalążek wspólnoty dzieci Bożych daje wzrost Królestwu Bożemu na ziemi. Życie modlitwy polega

W ŚWIETLE

na stałym trwaniu w obecności Boga i nieustannej z nim komunii, zawsze możliwej, niezależnie od losów naszego życia, gdyż przyjęty przez nas chrzest połączył już nas z Chrystusem. Dlatego modlitwa jest swego rodzaju rozmową serca z sercem oraz w pełni angażuje słowa i czyny, a ponadto jest prostym spojrzeniem ku Niebu. Każdy z nas posiada wątpliwości czy warto się modlić? Niekiedy przez nie modlitwa oddala nas od samych siebie i od Boga. Jest jednak na to dobry sposób. Właściwym wsparciem dla człowieka, by nie zatracać modlitwy, jest spojrzenie na Chrystusa – jej doskonały wzór. Modlitwa Jezusa, jest zanoszona Ojcu często w ukryciu, samotności, można powiedzieć jako jedna z najintymniejszych czynności ludzkich podejmowanych przez człowieka. Inną prawdą i wskazówką dla nas, jak podkreśla Katechizm, jest spojrzenie na Jezusa jako tego, który uczy swoich uczniów jak się modlić na własną ich prośbę. My jako chrześcijanie, możemy korzystać z różnych form modlitwy, pośród której najwznioślejszą formą będzie adoracja, tak bardzo podkreślająca trwanie w komunii z Bogiem a w okresie Wielkiego Postu – szczególnie zaś w Wielki Piątek – stanowi jeden ze szczytów liturgii w postaci adoracji krzyża. Inne formy modlitwy towarzyszyć nam mogą w każdej okoliczności życiowej w postaci modlitwy prośby, modlitwy wstawienniczej, modlitwy dziękczynnej (której szczególnym przejawem jest udział w niedzielnej Eucharystii) czy w końcu modlitwy uwielbienia. Zapamiętajmy, że w sposób szczególny trudność zagadnienia modlitwy nie polega na zapamiętywaniu szeregu tekstów i ich słownej recytacji. Ona jest niezbędna – jak podkreśla katechizm – ale nie można się

KOLEGIATY

13

TEMAT NUMERU

do niej ograniczać, gdyż ważne jest, aby zewnętrzne słowa były odblaskiem wewnętrznej postawy angażującej ciało i ducha. Ten kto zna modlitwę wie, że za modlitwą ustną można pójść dalej, wchodząc w głąb wypowiadanych słów i rozmyślać nad nimi dla zrozumienia życia chrześcijańskiego. Ten zaś, kto zrozumiał i znalazł już odpowiedzi na pytania „jak” i „dlaczego”, znajdzie drogę do kontemplacji, której treścią

jest głęboka więź z Tym, który nas kocha i sam będzie potrafił wygenerować czas i długość jej trwania. Na zakończenie polecam gorąco i odsyłam każdego, komu miły i ważny jest temat modlitwy do tekstów katechizmowych, by wzmóc naszą wiedzę jako nieskończony krok ku Bogu. TEP

................................................................................................................................

Modlitwa muzyką – modlitewny nastrój Aktualny numer naszej gazetki parafialnej próbuje pokazać wagę i znaczenie modlitwy dla życia chrześcijańskiego. Spoglądając na wydarzenia, które mają miejsce na świecie, trudno nie przejść obojętnie obok nich. Związki partnerskie, zanik rodziny jako komórki społecznej tworzonej przez mężczyznę i kobietę, decyzja stulecia ogłoszona przez papieża Benedykta XVI o jego abdykacji, i wielu innych. Czy mamy kryzys? Można pół żartem, pół serio postawić pytanie czy aby i on nie zakradł się do wspólnoty Kościoła? Odpowiedzi nie udzielam. Podstawową kwestią, jaką chciałbym wydobyć na zewnątrz w tym krótkim tekście, jest spojrzenie na zagadnienie modlitwy przez pryzmat wydarzeń. Rozpocznę tekstem ks. Jana Twardowskiego, który powiedział: „Jeżeli kochasz, czas zawsze odnajdziesz, nie mając nawet ani jednej chwili”. Co to dla nas znaczy? Nastroju modlitewnego nie może nam nic zepsuć. Żadna katastrofa czy wydarzenie, jakiego jesteśmy niemymi świadkami, bądź sprawcami czy uczestnikami nie zwalnia nas z poczucia poszukiwania doświadczenia Boga. Modlitewny nastrój w pewien sposób można zauważyć w muzyce. „Bliskie jest Królestwo Boże, nawracajmy się i wierzmy Ewangelię” – śpiewamy w jednej z pieśni. W wydaniu bogatego kalendarza liturgicznego, pozwalającego nam na zapraszanie Jezusa do swojego życia i możliwości kontemplowania w działaniu odnajdujemy pewien właściwy rytm. Pierwszy warunek dla którego

14

W ŚWIETLE

modlitewny nastrój może zaistnieć, to pozostawienie swojego bagażu emocjonalnego naładowanego żółcią na zewnątrz siebie nie robiąc nikomu krzywdy. „Tak wiele popełniliśmy błędów (…) odpuść nam nasze występki”. Muzyka dodaje odwagi, ale jednocześnie potrafi człowieka zrelaksować, odnieść na wyżyny błogiego pokoju. Muzyczny nastrój Wielkiego Postu, nie tylko wskazuje nam na postawę i rolę Jezusa jako walczącego z szatanem, przemieniającego się, nawołującego do przemiany życia, wreszcie oddającego się za nas na krzyżu. Muzyczny nastrój pieśni zaprasza nas samych do swoistego zaangażowania się w śpiew jako wyraz naszej wiary ale nadto realizacji modlitwy ustnej angażującej ciało i ducha. Niestety z bólem patrzy się dzisiaj na muzykę, która w kościele zanika, bo szukamy usprawiedliwienia i zrzucamy nasz obowiązek na tych, którzy się na tym znają. A co z piękną tradycją i wypracowaną przez nią pobożnością i gorliwością? Jeśli w parafii nie ma „grajka”, uszy więdną nie z powodu braku wyczucia rytmu, fałszu jaki przy tym zaistnieje, ale z powodu ciszy i echa pieśni śpiewanej przez kapłana solo. Źle się dzieje? Dla mnie osobiście wstydem jest nie uczestniczyć w liturgii w pełni angażując swoje zdolności i talenty! Starsi czytający ten tekst, mogą wziąć na wokandę problematykę czy sami znają teksty pieśni liturgicznych, i próbują uczyć ich swoje dzieci. Tradycja bogata ożywa w czasie ważnych świąt. Np. w czasie świąt Bożego Narodzenia. Co z ksią-

KOLEGIATY

TEMAT NUMERU / LITURGIA

żeczką, jaką dziecko otrzymuje, przygotowując się do pierwszej Komunii świętej? Ozdoba i ważna tylko jedna strona, by zmówić modlitwę po przyjęciu Komunii świętej? W tym krótkim i nieudolnym tekście chciałem pokrótce zasugerować i pokazać jak ważne jest wychowanie religijne człowieka – wychowanie modli-

tewne – również poprzez pieśni, jakie możemy śpiewać Bogu na chwałę i rozważać dzięki nim tajemnice życia chrześcijańskiego i kontemplować je w działaniu. Na zakończenie posłużę się znanymi słowami: „Kto dobrze śpiewa dwa razy się modli, a kto fałszuje, ten obok niego trzy razy się modli”. TEP

................................................................................................................................

Liturgia czasu

Wielki Post trwa 40 dni i rozpoczyna się zawsze w Środę Popielcową. Jej data zależy od daty uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. W Środę Popielcową kapłani na znak pokuty i umartwienia posypują nasze głowy popiołem. Do dobrego przeżycia tego czasu pomagają nam modlitwa, post i jałmużna. W niedziele Wielkiego Postu odprawiane są Gorzkie Żale, a w piątki - nabożeństwa Drogi Krzyżowej. W tym okresie w liturgii nie odmawia się hymnu „Chwała na wysokości Bogu”, „Ciebie, Boże, chwalimy” oraz aklamacji „Alleluja”. Do okresu Wielkiego Postu nie wlicza się sześciu niedziel, będących - jak w ciągu całego roku - radosnymi wspomnieniami Zmartwychwstania. Ostatnia niedziela Wielkiego Postu jest nazywana Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona okres Wielkiego Tygodnia - czasu bezpośrednio poprzedzającego Święte Triduum Paschalne. Wielki Post kończy się w Wielki

Czwartek przed sprawowaną wieczorem Mszą Wieczerzy Pańskiej. Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Chrystusa jest szczytem roku liturgicznego. Rozpoczyna się ono od Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowanej wieczorem w Wielki Czwartek, ma swoje centrum w najbardziej uroczystej z liturgii - liturgii Wigilii Paschalnej w Wielką Noc, a kończy II Nieszporami uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. Te trzy dni stanowią jeden wspólny obchód liturgiczny; żadna z liturgii tych dni nie kończy się błogosławieństwem czy rozesłaniem. Kościół w sposób szczególny trwa w tym czasie przy Chrystusie, kontemplując tajemnicę Jego męki, śmierci i zwycięskiego powstania z martwych. PK

................................................................................................................................

Kalendarz liturgiczny

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

15

LITURGIA

16

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

LITURGIA

Komentarze do Ewangelii niedzielnych i świątecznych V Niedziela Wielkiego Postu (J 8, 1-11) Tematyka Ewangelii powoli wprowadza nas w treści coraz bliższe Męki i Śmierci Jezusa. Stopniowo przybliżamy się do tragicznego finału życia Jezusa. Faryzeusze, uczeni w Piśmie i starsi ludu MARZEC chcą śmierci tego bluźniercy. Szukają więc sposobu. 2013 Zatrwożyć nas może w dzisiejszej Ewangelii perfidia Żydów. Ich pewność siebie w nas samych wzbudza podejrzenie: „tę kobietę dopiero co…” Jakby czyhali na czyjś grzech, żeby móc oskarżyć, osądzić i wykonać wyrok. Cały proces sądowniczy w okamgnieniu mógł być przeprowadzony. I tu krył się haczyk. Żydzi nie mogli skazywać na śmierć, tak jak chcieli to uzyskać w majestacie prawa Mojżeszowego wobec cudzołożnicy. Podległe rzymskiemu panowaniu państwo Heroda musiało mieć aprobatę prokuratora. Czy skazać, czy nie? A zarazem była to okazja, żeby Jezusa oskarżyć o przestępstwo i mieć z Nim w końcu święty spokój. Człowiek chce wykorzystać cudzy grzech, by potępić kogoś i samemu poczuć się lepszym. Bóg widzi inaczej. Dla Niego grzech człowieka jest okazją, by z czułością i miłością pochylić się nad ludzką słabością i przebaczyć, by dać szansę. Dlatego Jezus nie osądza kobiety, a z drugiej strony demaskuje motywacje tych, którzy ją do Niego przyprowadzili. Jezus daje szansę: idź, ale odtąd już nie grzesz! Każdy w konfesjonale może to usłyszeć, jeśli tylko zechce skorzystać z Bożej oferty. Jakim więc prawem ja chcę wydawać wyroki o kimś? Potępiać grzech – tak! Ale nie człowieka! Bo i ja mogę usłyszeć, że nie jestem stracony, ale odtąd już nie grzesz!

17

ks. Grzegorz Konieczny

Św. Józefa Oblubieńca NMP (Mt 1, 16. 18-21. 24a) W uroczystość św. Józefa staje przed nami „człowiek sprawiedliwy”, któremu zależy przede wszystkim na dobru drugiego. Czytamy w Ewangelii św. Mateusza, że Józef nie chcąc narazić MaMARZEC ryję na zniesławienie „zamierzał oddalić Ją potajemnie”.  Egzegeci są zgodni, że za taką postawą 2013 kryje się odważna postawa mężczyzny, który wobec niezrozumiałej sytuacji (błogosławiony stan Maryi), bierze na siebie odpowiedzialność  za zaistniałą okoliczność. Świadczy to nie tylko o cywilnej dojrzałości ale przede wszystkim o głębokim życiu wewnętrznym Józefa. Jego dalsze postępowanie ukaże bowiem, że będzie działał tak, „jak mu polecił anioł Pański”. Św. Józef uczy nas zatem posłuszeństwa woli Bożej i zafascynowania prawdą o Bogu. Uczy nas też modlitwy i otwartości na Boże poruszenia. Skierowuje naszą myśl na intymną więź z Bogiem, który troszczy się o każdego z nas. Obyśmy – za przykładem św. Józefa – chcieli zawsze pełnić wolę Boga! Obyśmy – jak troskliwy Opiekun Jezusa – zabiegali o bliskość z Panem! Obyśmy – wzorem Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny – byli zakochani najpierw w Bogu!

19

ks. Jacek Stępczak

24

Niedziela Palmowa Męki Pańskiej (Łk 22, 14 - 23, 56) Liturgia słowa Bożego zaprasza nas do pójścia razem z Chrystusem. Mamy wraz z nim wejść do MARZEC Jerozolimy, razem z jej mieszkańcami mamy wypowiedzieć słowa: „Witaj, Królu Żydowski!” 2013 Mamy także uczynić rzecz najważniejszą. Towarzysząc Chrystusowi jesteśmy wezwani do opowiedzenia się, po której jesteśmy stronie! Czy przypadkiem nie będziemy krzyczeć przed pałacem Piłata: „Na krzyż z Nim!” Czas Wielkiego Tygodnia jest świętym czasem wiary i łaski. Aż prosi się, aby napisać, iż jest to czas radykalnego opowiedzenia się właśnie teraz, po której jesteśmy stronie. W jakim charakterze idziemy drogą krzyżową z naszym Zbawcą. Bolesny opis Męki, który nam dzisiaj towarzyszy wprowadza nas w czas zadumy! Ale musimy mieć świadomość, iż tajemnica KRZYŻA zaprowadzi nas do tajemnicy ZMARTWYCHWSTANIA! ks. Krystian Sammler

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

17

LITURGIA

31

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego (J 20, 1-9) Nikt nie widział Zmartwychwstania Jezusa. Nikt. Największy cud ludzkości dokonał się w ciszy nocy. Świadkiem Zmartwychwstania był tylko milczący grób. I to właśnie ten grób jest miejscem, MARZEC w którym rodzi się wiara kobiet, uczniów… pierwszych chrześcijan. 2013 Właśnie do grobu udała się Maria Magdalena. (Prawdopodobnie nie sama). Poszła namaścić ciało Jezusa, opłakiwać Go… Nie spodziewała się, że Jego już tam nie będzie, bo ten cud naprawdę jest nie do pojęcia. Maria zauważyła kamień odsunięty od grobu i zaraz pobiegła do pierwszego wśród Apostołów, do Piotra i tego, którego Jezus miłował – Jana. Obaj pobiegli do grobu, by zobaczyć, co się stało. I zobaczyli. Nie widzieli Zmartwychwstania, ale zobaczyli pusty grób. Oni widzieli i uwierzyli. I tak ta wiara przekazywana przez dwa tysiąclecia trwa, starannie pielęgnowana wśród tych, którzy wierzą, choć nie widzieli. Bo wierzyć to nie wiedzieć, to nie widzieć. Wierzyć, to mieć zaufanie do kogoś. Wierzymy, że Apostołowie nie zwodzą nas, bo zresztą by umocnić ich wiarę w pusty grób, Jezus się im pokazywał. Wierzę, że Jezus zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo i jak poświadczyli Piotr, Jan, Maria Magdalena… I ja też tak wierzę! ks. Grzegorz Konieczny

7

II Niedziela Wielkanocna (Miłosierdzia Bożego) (J 20, 19-31) Jezus jest Bogiem i człowiekiem. Dla potwierdzenia tych słów posłużmy się pierwszą częścią Ń IE C IE omawianego fragmentu. Jezus przychodzi do swoich uczniów mimo drzwi zamkniętych. Ukazuje KW 3 1 się jako Ktoś, kto pokonał śmierć. Mógł tego dokonać tylko Bóg. Z drugiej strony, bez żadnych 20 sugestii, pokazuje im ręce i nogi, co wskazuje, że nie pozbył się swojego człowieczeństwa. Dlatego wszystko, czego dokonał Jezus, ma swoje realne przełożenie w życiu ziemskim. To co zleca swoim uczniom nie występuje tylko na poziomie abstrakcji, bez jakiegokolwiek przełożenia na doczesność. Aby jeszcze bardziej wgłębić się w tajemnicę Jezusa Chrystusa, Jego posłannictwa i zbawienia człowieka, warto zwrócić uwagę na słowo „tchnąć”. Dla lepszego zrozumienia tego terminu, powróćmy do Księgi Rodzaju i aktu stworzenia człowieka. Tam także Bóg tchnął życie w człowieka, dzięki czemu człowiek upodobnił się do Stwórcy i stał się Jego przyjacielem. Jednak ta przyjaźń została zerwana przez grzech. I tylko Jezus mógł ją odnowić. Dlatego też, „tchnął” w swoich uczniów Ducha Świętego, aby stali się podobni do Niego i mogli posiąść życie wieczne. Jednak, aby te radosne wydarzenia dotknęły każdego człowieka, Jezus udziela swojej mocy, w tym władzy odpuszczania grzechów, właśnie swoim uczniom. Dlatego też, możemy dzięki temu korzystać z sakramentu pokuty, który jest skarbem dla Kościoła. Co więcej, to od nas zależy czy będziemy chcieli być zbawieni, czy też nie. Natomiast druga część omawianej perykopy ukazuje nam Tomasza, który uwierzył w Zmartwychwstałego dzięki włożeniu palców w Jego rany. Spójrzmy jednak na tę postać z drugiej strony. On chce bezpośredniego spotkania z Bogiem. Nie zadowalają go czyjeś opowieści. Nie przyjmuje do siebie niepewnych faktów. Jest konkretny w swojej wierze. Dlatego może on być dla nas pewną inspiracją dla naszego przeżywania wiary. Może warto zastanowić się w Kogo tak naprawdę wierzę, jaki jest mój obraz Boga, co powoduje trudności w wierze. Na wszystkie te pytania znajdziemy odpowiedź podczas modlitwy. kl. Robert Łopatka

Zwiastowanie Pańskie (Łk 1, 26-38) Scena Zwiastowania jest spotkaniem anioła Gabriela z Maryją, spotkaniem, które przedstawia prawdę o Jezusie Chrystusie. Ten, który się narodzi jest Synem Bożym. To właśnie z tego spotkania dowiadujemy się, że Jezus pocznie się z Ducha Świętego. Spotkanie, które w swoich skutkach zmieni historię Ń KWIECIE świata, ale także zmieniło życie Maryi. 2013 Spotkanie z drugą osobą dokonuje się w dialogu, w którym dzielimy się naszym życiem, naszą codziennością. Spotkanie anioła z Maryją jest dynamiczne, dialog między nimi trzyma w napięciu, ale kończy się przyjęciem tajemnicy Bożego Syna przez Maryję. Takim szczególnym dialogiem jest modlitwa. Otwórzmy nasze serca jak Maryja, na tego, który przychodzi i chce w nich zamieszkać. Maryja lękała się, bała się, ale otwarte serce pozwoliło jej wyznać: niech mi się stanie według słowa twego. Nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi – wołał bł. Jan Paweł II. Otwórzmy nasze serca, spotykajmy się z Bogiem, prowadźmy z Nim dialog, a wtedy będziemy Jego sługami. Każde spotkanie z Bogiem umacnia w życiu wiarą, nadzieją i miłością. Zwiastowania to spotkanie życia. Żyjmy słowem, Jezusem, a jeżeli nie wiemy jak to uczynić, to patrzmy na Maryję.

8

18

ks. Marcin Głowiński

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

LITURGIA

14

III Niedziela Wielkanocna (J 21, 1-19) Czasem z nostalgią wspominamy młodość, dzieciństwo… stare, dobre czasy. Dziś w Ewangelii Ń o takim powrocie do starego usłyszeliśmy. Piotr i inni uczniowie Pańscy wrócili do Galilei, by zająć KWIECIE się tym, co robili wcześniej, zanim poszli za Jezusem. Ale ten powrót do dobrego wcale nie okazał 2013 się dobrym. Od tego, co Jezus mówił, do czego wezwał swych uczniów wprawdzie można uciec, ale z pewnością nie do czegoś lepszego. Bo ludzkich pragnień, tych najgłębszych, nie może zaspokoić nic i nikt, poza Bogiem samym. Można przed tymi pragnieniami uciekać, można zagłuszać je w swoim sercu byle czym, udając, że to jest szczęście… Ale to nie zacznie być szczęściem tylko dlatego, że my tak chcemy i nawet tak uważamy. Właśnie dlatego Jezus dziś w Ewangelii przychodzi do uczniów, by im przypomnieć, że to On jest ich szczęściem. To On daje im wszystko, czego potrzebują („Zarzućcie sieci po prawej stronie łodzi, a złowicie”). To On zaprasza do szczęścia, które się nie kończy („Czy miłujesz mnie?”). Odpowiedzmy z Piotrem: „Ty wiesz, że Cię kocham”. Właśnie to wyznanie i tylko takie wyznanie może stać się fundamentem do niezwykłej budowli naszego życia, mojego i Twojego, Czytelniku. ks. Grzegorz Konieczny

IV Niedziela Wielkanocna (J 10, 27-30) W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus jawi się nam jako Dobry Pasterz. Jest to obraz bardzo często przywoływany w Piśmie Świętym już od Starego Testamentu. Ma on na celu ukazanie nam wielkiej Ń troski, jaką Bóg w Trójcy Jedyny otacza każdego człowieka. KWIECIE Najpierw mówi o posłuszeństwie, które cechuje Jego owce. Posłuszeństwo woli Boga leży u pod2013 staw naszego życia duchowego. To na tej decyzji opierać mamy naszą dalszą drogę ku zbawieniu. Pan Jezus mówi, że zna swoje owce. Skoro tak mówi, to tak na pewno jest. Zna w takim razie także wszystkie nasze troski i problemy, ale także i radości. Możemy zatem powiedzieć Mu o wszystkim, co nosimy w sercu, wierząc, że nas słyszy i jest w stanie nam pomóc. Z tego faktu wynika pragnienie pójścia owiec za Pasterzem i pełne powierzenie się Jego opiece. Dalej Chrystus mówi o obdarzaniu nas życiem wiecznym i obiecuje, że nigdy nie zginiemy. Piękne, ale krótkie jest nasze życie na tej ziemi, lecz jeszcze piękniejsze będzie to, które posiądziemy po śmierci. Warto zrezygnować z własnej woli i swoich pomysłów na życie, a zaufać Bogu, który przecież wie, czego nam potrzeba (Mt 6,8). Często twierdzimy, że pokusy szatańskie są ponad nasze siły i że nie jesteśmy w stanie im się oprzeć. I taka jest prawda. Zły duch jest bardziej inteligentny od człowieka, więc my sami nie mamy co się z nim spierać. Ale nasz Pan, Jezus Chrystus mówi, że Jego owiec nikt nie wyrwie z Jego ręki. Przecież On zwyciężył szatana. Jeżeli będziemy całkowicie posłuszni Synowi Bożemu i bezgranicznie Mu zaufamy, tak jak owce ufają pasterzowi, wówczas nikt ani nic nie zagarnie naszego serca w chore i źle zrozumiane posiadanie. Najtrudniejsze w zrozumieniu jest dla nas ostatnie zdanie. Jednakże nasza Święta Matka Kościół nam je wyjaśnia, mówiąc, że nie chodzi tu o to, że Syn i Ojciec są jedną osobą, ale że Oni tworzą jedność, są w pełni z sobą zgodni i bezkonfliktowo współpracują w dziele zbawienia człowieka. Rodzaj nijaki użytego tu liczebnika brzmi „jedno”, a nie „jeden”.

21

kl. Michał Husiar

Św. Wojciecha Bpa i M. (J 12, 24-26) Dzisiejsze słowo Boże stawia przed nami pytanie, czy naprawdę wierzymy Bogu. Prawdziwa wiara w Boga, to przedkładanie Jego woli nad moją własną. Wolą Boga jest to, byśmy osiągnęli życie Ń wieczne. I mogło by się wydawać, że my jako chrześcijanie pragniemy tego samego. Natomiast trzeKWIECIE 3 ba się zastanowić, czy aby na pewno? Czy moje codzienne życie, moje działanie, wybory których 201 dokonuję, dają mi pokój serca? Czy jestem pewny poprzez to jak żyje, że osiągnę zbawienie. Czy potrafię umierać w moim egoizmie, by na nowo odradzać się w Bogu? Bo tak naprawdę umieranie dla tego świata, umieranie dla grzechu, umieranie dla złych przyzwyczajeń, może otworzyć nam bramy świata Bożego. Skoro Syn Boży bez wahania oddał życie dla mnie grzesznego, to dlaczego ja mam nie oddawać mojego życia dla Niego Świętego. Jezu, który umarłeś dla mnie, mimo że na to nie zasłużyłem, daj mi proszę siły abym potrafił umierać wraz z całym brudem mojego życia, tak bym na nowo mógł się narodzić do świętości i bym przyniósł plon obfity, jak ziarno, które obumiera w ziemi.

23

kl. Piotr Michalak

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

19

LITURGIA / ŚWIĘTY WYDANIA

28

Ń

KWIECIE 2013

V Niedziela Wielkanocna (J 13, 31-33a. 34-35) „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. Pan Jezus daje Apostołom nowe przykazanie w Wieczerniku, a dzieje się to w momencie, gdy ich grono opuszcza Judasz. Jezus kocha każdego, nawet swojego zdrajcę i pragnie by Jego uczniowie czynili tak samo. To niemożliwe! Masz rację, to niemożliwe własnymi siłami. Jednak Serce Zmartwychwstałego Pana potrafi tak kochać. Jezus pragnie dzielić się z nami swoją miłością, byśmy dzielili się nią z innymi. Otwórz swoje serce na Niego! ks. Marcin Cabaj

NMP Królowej Polski (J 19, 25-27) „Oto Matka twoja”. Oto Matka nasza i Królowa. Co za zaszczyt mieć Królową za Matkę! Zaszczyt i zobowiązanie. Zobowiązanie złożone pod krzyżem, a więc wtedy gdy najtrudniej. Zobowiązanie dotrzymywane przez naszych rodaków przez wieki doświadczeń. MAJ Należymy do ich dziedzictwa, do dziedzictwa ludzi wiary i honoru. To zaszczyt, ale i zobowiązanie. 3 1 0 2 Maryjo, nasza Matko i Królowo, wspomagaj nas, byśmy pozostali wierni. ks. Marcin Cabaj VI Niedziela Wielkanocna (J 14, 23-29) Nauka Boża, którą dziś niesie każdemu z nas Kościół budzi coraz więcej sprzeciwu i kontrowersji. Dlaczego? Być może wielu przerasta prawda Ewangelii, albo zdołali się przekonać „uczonym” tego świata, że wiara i Bóg tylko w życiu szkodzą. A jak jest z nami? Ile w naszym życiu znaczy nauka Boża? J Jak wygląda nasze miłowanie Pana? Ewangelia dzisiejszej niedzieli przypomina nam, iż miłość do Boga MA objawia się przez przyjmowanie Jego nauki, słów i wskazań! Możemy i powinniśmy prosić o potrzebne 3 1 0 2 dary i łaski Ducha Świętego, którego Bóg posłał, aby niósł umocnienie i Pokój Boży! Odwagi, niech Zmartwychwstały Pan nas prowadzi i umacnia, abyśmy umieli być Jego prawdziwymi uczniami. Ks. Krystian Sammler Św. Stanisława Bpa i M. (J 10, 11-16) Dobry Pasterz i owce – to obraz ukazujący Chrystusa i nas. Pasterz troszczy się o swoje owce, o te, które są przy nim, ale także o te, które są daleko, chore, szuka zagubione, zawsze czeka. Czy to tylko obraz? Doświadczając miłości Bożej, przebaczenia, rozmawiając MAJ z drugim, słuchając nawróceń jestem pewien, że to nie obraz, ale prawda o Chrystusie. On jest Pa2013 sterzem, który troszczy się o wszystkie owce i chce, aby wszyscy poznali Jego głos. Ponieważ te, które znają Jego głos, idą za Nim. Dlatego Bóg powołuje dzieci Boże do pasterskiej posługi. Ten fragment pasuje do życia i posługi św. Stanisława Biskupa i Męczennika, którego wspominamy 8 maja w kalendarzu liturgicznym. Jest On jednym z głównych patronów naszej Ojczyzny. Jan Paweł II nazwał go patronem chrześcijańskiego ładu moralnego. Przykład jego życia i posługi przedstawia nam gorliwego pasterza, który nie myślał o sobie, ale był otwarty na drugiego. Niech przykład Jego życia, ale także innych Pasterzy Kościoła pozwala nam trwać przy Dobrym Pasterzu pomimo wielu przeciwności i słuchać Jego głosu. Jego słowo jest drogowskazem na ścieżkach naszego życia. Chrystus mówi znam owce, a one mnie znają. Trzeba nam poznawać Jezusa, Jego słowo i pójść za Nim w naszej codzienności. ks. Marcin Głowiński

3

5

8

................................................................................................................................

Św. Wojciech

Św. Wojciech – Patron Polski – pochodził z rodu książąt czeskich Sławnikowców. Kształcił się w Magdeburgu. W 983 roku jako subdiakon powrócił do Czech i został biskupem Pragi. Później wstąpił do klasztoru benedyktynów. Jednak jego rola nie skupiła się na hierarchii Kościoła, lecz na ubogich i więźniach. Jeżeli jest patronem Polski, to nasuwa się pytanie, czy św. Wojciech był w Polsce i dlaczego?

20

W ŚWIETLE

Św. Wojciech w Polsce znalazł się za namową cesarza Ottona III oraz za pozwoleniem władzy polskiej Bolesława Chrobrego. Właśnie w Polsce na terenie Prus podjął misję wśród pogan. Św. Wojciech zginął z rąk pogańskiego kapłana. Nieznana jest miejscowość, gdzie umarł. Bolesław Chrobry wykupił ciało Wojciecha i przywiózł je do Gniezna. Wojciech został kanonizowany przez papieża Sylwestra II. KB

KOLEGIATY

INFORMATOR

Wielki Post w Środzie Wlkp. Gorzkie Żale: 14.00 – parafia św. Józefa 16.00 – Kolegiata 17.00 – parafia NSJ

Droga Krzyżowa dla dzieci: 16.00 – Kolegiata 16.30 – parafia św. Józefa 17.00 – parafia NSJ

Droga Krzyżowa dla dorosłych i młodzieży: 17.30 – parafia NSJ 18.00 – Kolegiata, parafia św. Józefa 19.15 – parafia św. Józefa (dla młodzieży) 19.30 – parafia NSJ (dla młodzieży)

................................................................................................................................

Informacje

Parafia Kolegiacka pw. Wniebowzięcia NMP 63-000 Środa Wlkp., ul. Ks. L. Jażdżewskiego 6 tel. 61 285-36-31 www.kolegiata-sroda.pl Msze św. - w niedziele: 7.00, 8.30, 10.00, 11.30 - dla dzieci, 12.45, 17.00 - dla młodzieży, 19.00 - w święta przypadające w dni pracy: 6.30, 7.00, 8.30, 10.00, 17.00, 18.30 - w dni powszednie: poniedziałek - piątek: 6.30, 7.00, 8.00 i 18.30; sobota: 7.00, 8.00 i 18.30 Sakrament spowiedzi w dni powszednie: od godz. 6.30 do 8.30 oraz od godz. 18.00 do 18.30 w niedziele podczas Mszy św. o godz. 7.00, 8.30 i 10.00 oraz od godz. 18.30 do 19.00 Sakrament chrztu udzielany jest dzieciom w I i III niedzielę miesiąca na Mszy św. o g. 12.45 oraz w II i IV sobotę miesiąca na Mszy św. o g. 18.30. Nabożeństwa: - całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu w kaplicy adoracji (pon.-sob. 7.30-18.30, ndz. 13.30-19.00) - do Św. Antoniego w każdy wtorek po Mszy św. o godz. 8.00. - Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w środy po Mszy św. o godz. 18.30. - Msze św. zbiorowe w każdą środę o godz. 18.30. - W drugi piątek miesiąca o godz. 17.45 różaniec z wymieniankami rocznymi za zmarłych, a potem Msza Święta w intencji tych zmarłych. - Koronka do Miłosierdzia Bożego codziennie o godz. 15.00 w Kaplicy Adoracji Najświętszego Sakramentu W ostatnią niedzielę miesiąca o godz. 8.30 Msza Święta dla Wspólnoty Żywego Różańca, a po niej modlitewne spotkanie. Bractwo Adoracyjne – środy o g. 17.45 w kaplicy Grupa Duchowego Wzrostu – czwartki g. 19.30 na salkach Krąg Biblijny – II i IV czwartek miesiąca g. 19.30 na salkach Grupa Modlitewna św. Ojca Pio – III czwartek miesiąca g. 19.30 na salkach Duszpasterstwo Młodzieży – piątki g. 19.30 na salkach Zespół „Iskierki” – próby w sobotę g. 14.00 na salkach Pomocnicy Matki Kościoła – sobota g. 11.15 na salkach Dziecięce Koło Misyjne – sobota g. 12.00 na salkach

Biuro parafialne: poniedziałek, wtorek: 9.00 – 13.00 środa, piątek: 15.00 – 18.00 czwartek: nieczynne sobota: 9.00 – 12.00

Parafia pw. Najświętszego Serca Jezusa 63-000 Środa Wlkp., ul. 17 Września 8 tel. (0-61) 285-36-15 www.nsjsroda.archpoznan.org.pl/ Msze święte w niedziela i święta: 7:30, 9:00, 10:30, 12:00, 14:30, 17:00 Msze święte w dni powszednie: 7:30, 18:00 Sakrament spowiedzi: pół godziny przed każdą Mszą św. Modlitwa różańcowa: wtorek i czwartek g. 17.30 Różaniec za zmarłych objętych wymieniankami rocznymi w II poniedziałek miesiąca g. 17.30

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

21

INFORMATOR

Koronka do Miłosierdzia Bożego piątek g. 17.45 Nowenna do Chrystusa Ukrzyżowanego piątek po wieczornej Mszy św. Adoracja Najświętszego Sakramentu i litania do Św. Ojca Pio w III środę miesiąca po wieczornej Mszy św. Krąg Biblijny w środę po wieczornej Mszy św. Duszpasterstwo Młodzieży w piątek o g. 19.30 Stowarzyszenie Dzieci i Młodzieży Maryi w sobotę o g. 10.00 Ministranci w sobotę g. 10.00 z wyjątkiem I soboty miesiąca Chórek Płomyczki sobota g. 11.00 Spotkania dla narzeczonych w poniedziałek po wieczornej Mszy św.

Biuro parafialne: poniedziałek: nieczynne wtorek - sobota: 8:30-10:00 czwartek: 8:30-10:00, 16:00-17:30

Parafia pw. św. Józefa 63-000 Środa Wlkp., os. Jagiellońskie 47 Tel. Ks. Proboszcza 612 855 864 Tel. Ks. Wikariusza 612 856 969 Email: [email protected] www.jozef-sroda.pl Msze św.: - w niedzielę i święta: 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00 - w dni powszednie: 7.00, 18.30 - w święta, które są dniami pracy: 7.30, 9.00, 16.30, 18.30 Spowiedź: pół godziny przed każdą Mszą św. Chrzty odbywają się w II sobotę i IV niedzielę miesiąca na Mszach św. – w sobotę o godz. 18.30, w niedzielę o godz. 12.00. Spotkanie dla rodziców i chrzestnych w piątek przed Chrztem o godz. 19.00. Koronka do Miłosierdzia Bożego: codziennie o godz. 15.00 Różaniec: sobota o godz. 18.00 Wymienianki za zmarłych: III piątek miesiąca o godz. 18.00 Modlitwa za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II z możliwością uczczenia relikwii: każdego 16 dnia miesiąca po Mszy św. wieczornej. Triduum Paschalne: - Msza Wieczerzy Pańskiej z obrzędem umywania nóg w Wielki Czwartek o godz. 18.00 - Liturgia na cześć Męki Pańskiej w Wielki Piątek o godz. 18.00 - Wigilia Paschalna w noc zmartwychwstania (30 marca) o godz. 21.00 - W niedzielę wielkanocną (31 marca) Msze św. o godz. 9.00, 10.30, 12.00 i 18.00. Nie ma Mszy św. o godz. 7.30.

Biuro parafialne czynne w: środy w godz. 9:00-10:00, 16:30-17:30 i po wieczornej Mszy św. czwartki i piątki w godz. 9:00-10:00

................................................................................................................................

Cyborium (puszka) – jest to wielki kielich z przykrywką. Znajduje się on w tabernakulum. Przechowuje się w nim Komunię. Wywodzi się już ze starożytności, kiedy przechowywano w nim jedzenie. Musi być wykonana z trwałych i niekorodujących metali szlachetnych, a także, by były pozłacane co najmniej wewnątrz. Dalmatyka – szata podobna do ornatu, noszona na albie i stule. Jest strojem przeznaczonym wyłącznie dla diakona. Pierwotnie była strojem świeckim, a jej korzenie sięgają Dalmacji, od której przyjęła swoją nazwę. Od IV w. noszona była przez papieża i diakonów rzymskich, a wyłącznym strojem diakona stała się w IX w. Ewangeliarz – wielka księga zawierająca fragmenty z Ewangelii. Używany jest podczas uroczystości. Wnoszony przez diakona lub lektora.

22

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

PARAFIALNE GRUPY DUSZPASTERSKIE

Grupa Postna W związku z ogłoszonym przez Ojca Świętego Benedykta XVI Rokiem Wiary nie tylko modlitwą i lekturą Pisma Świętego, czy Katechizmu chcemy podkreślić ten czas. Za zachętą Pana Jezusa, który powiedział, że niektóre sprawy trzeba opatrzyć w modlitwę i postem, powstała idea, by zebrać ludzi gotowych do poświęceń i walki z sobą samym, którzy stworzyliby Grupę Postną w parafii kolegiackiej. W średzkich parafiach funkcjonują już takie grupy. Wraz z Rokiem Wiary i (przynajmniej na razie) na czas trwania tego szczególnego czasu grupa licząca osiemnaście osób pości przez cały tydzień w ten sposób, że każdy odmawia sobie jednego posiłku w ciągu tygodnia. I tak od poniedziałkowego śniadania od sobotniej kolacji (w niedzielę się nie pości) ktoś w parafii kolegiackiej pości w Roku Wiary. Po kilka osób zgłosiło się do postu także w Jarosławcu oraz

Pławcach. Do postu trzeba dołączyć jeszcze modlitwę, by czyn pokutny nie stał się tylko dietą. Dlatego w dniu postu, postnik zmawia modlitwę „Anioł Pański”. Poszczący w Roku Wiary szczególnie chcą dokonywać czynów, które nie mieszczą się w ludzkiej logice. Naśladują też w ten sposób Pana Jezusa, który dla umocnienia swoich duchowych sił i do nawiązania lepszej relacji ze swoim Ojcem wyszedł na pustynię i pościł przez czterdzieści dni. Taki czyn służyć ma umocnieniu wiary i lepszemu zasłuchaniu się w Boże słowo. Post podjęty nie dla podziwu innych pozwala też uczyć się pokory i ufności oraz umacnia wiarę. Chętnych, gotowych do podjęcia postu, zapraszamy do zgłoszenia się w zakrystii. Szczególnie w Roku Wiary można zdecydować się na taki czyn wiary. x.GK

................................................................................................................................

Film „Życie Pi” Pi, a właściwie Piscine Molitor Patel (chłopiec został nazwany na cześć basenu we Francji) to syn właściciela Zoo, który od najmłodszych lat poszukuje swojej duchowej drogi. Wychowany w hinduizmie przez matkę, zachęcany do racjonalizmu przez ojca, eksperymentuje też z chrześcijaństwem i islamem, najczęściej praktykując wszystko jednocześnie. Jego dzieciństwo upływa bez większych trosk w bajkowym otoczeniu egzotycznych roślin i zwierząt (Zoo ukazane w pierwszych minutach filmu jest tak pięknie, że akcja przeniesiona do ludzkiego środowiska wydaje się całkowicie bezbarwna i nieciekawa). Niestety, po kilku latach ze względów finansowych rodzina podejmuje trudną decyzję o przeprowadzce do Kanady. W trakcie morskiej podróży przez Pacyfik rozpętuje się burza, statek tonie, a jedynym ocalałym człowiekiem w szalupie ratunkowej okazuje się nastoletni Pi. Oprócz niego w łódce znajdują się jeszcze: ranna zebra, orangutan, hiena i tygrys, Richard Parker.  Koniec końców natura bierze górę, zwierzęta zabijają się nawzajem i żywi na oceanie zostają tylko Pi oraz Richard Parker. Oczywiście tygrys chce zjeść chłopca, więc przetrwanie okazuje się jeszcze trudniejsze. Historię Piscine`a relacjonuje on sam, już po latach spotkawszy się z młodym pisarzem. Schemat wielokrotnie powielany, tym razem jest konieczny do pełnego zrozumienia historii głównego bohatera i jego motywacji.

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

23

INFORMATOR

Pi nie mówi, jak należy rozumieć jego opowieść, ani czy wszystko wydarzyło się dokładnie tak, jak powiedział. Wyznaje, że na oceanie poznał Boga i samego siebie, chce, aby inni także mogli doświadczyć takiego objawienia. Oczywiście mężczyzna nadal nie wybrał jednej religii, do swojej kolekcji dołożył jeszcze judaizm, ale w momencie, gdy widzimy go dorosłego, wydaje się być już całkowicie spokojny i pewny swego. Oglądając Życie Pi, trudno się wzruszyć. Nie wynika to nawet z powierzchownego przedstawienia historii, czy psychiki Patela, ale raczej z faktu, że opowieść jest tak bardzo nierealna i przejaskrawiona. I z tym filmem nie jest tak jak z dobrymi obrazami science-fiction, gdzie mimo nierzeczywistości wydarzeń, widzowie przeżywają wszystkie emocje bohaterów. Życie Pi zadaje przecież już na samym początku bardzo poważne pytanie: czy istnieje Bóg? Próbując na nie odpowiedzieć, traci gdzieś możliwość wstrząśnięcia odbiorcą i nie wywołuje tak gwałtownych uczuć, jak twórcy by chcieli. JT/SW

................................................................................................................................

Stowarzyszenie Publiczne „NASZ DOM” Boża iskra w kaplicy pw. Miłosierdzia Bożego

Z ziemi jarosławskiej rodem, a już formalizujące się Stowarzyszenie Publiczne „NASZ DOM“ jest zaczynem aktywnych działań Pro Publico Bono. Zgodnie z obranym celem jak i patronatem, grupa zadeklarowanych członów Stowarzyszenia „NASZ DOM” pod kierownictwem Wojciecha Przybylskiego i Stanisława Stefaniaka udzielonym błogosławieństwem ks. Proboszcza Janusza Śmigla oraz przy aktywnym udziale mieszkańców Jarosławca przystąpiła do koniecznych prac budowlano-remontowych, których wymagała kaplica pw. Miłosierdzia Bożego w Jarosławcu. Wart podkreślenia jest znaczące zaangażowanie w pracach: Dariusza Jankowiaka i Jakuba Koniecznego jak również pracowników Spółdzielni Mieszkaniowej w Jarosławcu w osobach Hieronima Kopecia, Juliana Spychaja, Wiesława Ignaszaka oraz Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „Instal-TECH” Stanisława Stefaniaka. Istotnego wsparcia materiałowego dla wykonywanych robót udzielił Zbigniew Giergielewicz. Zakres zrealizowanych prac rozpoczęto od uporządkowania strychu - zadaszenia oraz wykonania niezbędnego remontu poszczególnych elementów konstrukcji wraz z ociepleniem polegającym na: - usunięciu skorodowanych belek nośnych na nowe, które podtrzymują podbitkę boazeryjną wraz z wymianą zakotwień do stelarza głównego, - zagazowaniu, poprzez wstrzyknięcie trucizny hydrolitycznej w przestrzenie wydrążane przez korniki, których aktywność zagrażała elementom drewnianym, - zabezpieczeniu środkami owadobójczymi, przeciwpożarowymi i konserwującymi konstrukcji z zastosowaniem TYTAN-u KILLER XC60 i XC90, - montażu szkieletu z płyty OSB 1,2 krzyżowego i rozścieleniu folii budowlanej 3 mm oraz wzmocnieniem włókniną paroprzepuszczalną, - wykonaniu mocowań żyrandoli na podbudowie stalowej przez zastosowanie kołowrotków z linką stalową 0,8 cm do nośności 500 kg wraz z przyciskami do wszystkich linek, kabli i rur PCV, - rozłożeniu waty mineralnej o grubości 15 cm podwójnie i krzyżowo na całości powierzchni 260 m2, - instalacji podestów dla dojść do kołowrotków opuszczających żyrandole z podwyższeniem kratek wentylacyjnych oraz zamykaniem na okres zimowy poprzez linki polistyrenowe, -osadzeniu włazu wyjściowego systemowego i drabiny spustowej oraz balustrad BHP, -wyszlifowaniu zabezpieczeń i wylakierowaniu podestów na chórze, -konserwacji i restauracji z uzupełnieniem ubytków w drzwiach wyjściowych na balkon oraz wyjściowych do dzwonnicy. W obliczu panującej mroźnej zimowej aury, wykonane prace zaowocują oszczędnościami w energii cieplnej koniecznej dla ogrzewania kaplicy. Spontaniczny udział przy zrealizowanych pracach jest niewątpliwie zwiastunem Iskry Bożej, która przysporzy mieszkańcom ziemi jarosławskiej dalszych niespodziewanych a pożytecznych działań wraz z pobudzeniem poniekąd zaniechanej aktywności publicznej. Stowarzyszenie „NASZ DOM” zaprasza wszystkich zainteresowanych do podejmowania dalszych wspólnych działań na rzecz najbliższej własnej ojczyzny.

24

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

INFORMATOR

................................................................................................................................ Kalendarium Cechu Rzemiosł Różnych i Koła Rodzin Rzemieślniczych STYCZEŃ. W styczniu w średzkim Domu Rzemiosła odbyło się spotkanie opłatkowe rzemieślników. Uroczystość rozpoczęła msza św. w kościele pw. św Józefa na którą licznie przybyli rzemieślnicy ze Środy, Zaniemyśla, Nowego Miasta i Kostrzyna. Po mszy wszyscy podzielili się opłatkiem i złożyli życzenia. W ostatnią niedzielę stycznia odbyło się po raz XX noworoczno-opłatkowe spotkanie wielkopolskich rzemieślników w Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu. Środę reprezentował nasz Burmistrz, Starszyzna Cechowa i delegacja z Koła Rodzin Rzemieślniczych. LUTY. W pierwszą niedzielę lutego Kościół wspomina św. Błażej – patrona rzeźników i wędliniarzy. Odbyła się msza św. z inicjatywy rodzin związanych z tym rzemiosłem. AFGANISTAN 2013. Przez cały styczeń w Cechu zbieraliśmy odzież i przybory szkolne dla afgańskich dzieci. Zebraliśmy trzy worki nowych rękawiczek, szalików i czapek oraz dwa pokaźne kartony przyborów szkolnych. Akcja ta zintegrowała społeczeństwo naszego miasta, bo włączyło się wiele osób, instytucji i organizacji. Redemptoris missio – koordynator akcji – przysłał do Cechu podziękowanie i zdjęcia z Afganistanu. Warto pomagać! MARZEC. 1 marca to Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Takim żołnierzem jest ks. Józef Grecki, który w latach 60-tych był wikariuszem w parafii kolegiackiej, a spotykamy się z nim rok rocznie na Lednicy Seniora. „Pomagamy misjonarzom w Roku Wiary” KWIECIEŃ. Przez cały kwiecień będziemy w Cechu zbierali lizaki. Obdarowane zostaną nimi dzieci, którymi opiekują się siostry Klawerianki – pomocnice misjonarzy. MAJ. W maju planujemy zbiórkę opatrunków dla akcji „Opatrunek na ratunek – pomoc dla Afryki”. Razem z bandażami będziemy zbierać nowe szczoteczki do zębów dla afrykańskich dzieci w pigmejskiej wiosce.

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

25

KĄCIK DZIECIĘCY

Pani Ania informuje Nowi Parafianie: 03.11.2012 Brajan Tokarek 04.11.2012 Julia Wiktoria Czwojdrak 10.11.2012 Krzysztof Kozłowski 10.11.2012 Eryka Biskupska 18.11.2012 Patryk Majchrzak 18.11.2012 Witold Goliński 18.11.2012 Adam Pawłowski 24.11.2012 Mikołaj Sip 24.11.2012 Igor Jan Stalmierski 01.12.2012 Kaja Jendraszak 01.12.2012 Piotr Nowak 02.12.2012 Wojciech Kosiński 02.12.2012 Pola Anna Michałkiewicz 02.12.2012 Aniela Maria Przybylska 08.12.2012 Igor Limański 08.12.2012 Filip Jóźwiak 09.12.2012 Oliwia Pieczyńska 09.12.2012 Franciszek Wujek 16.12.2012 Lena Błachowiak 26.12.2012 Nadia Łątka 26.12.2012 Maria Surdyk 26.12.2012 Kazimierz Nowacki 30.12.2012 Łukasz Arkadiusz Szudrowicz 06.01.2013 Jan Piotr Werkowski 12.01.2013 Karol Dydymski 27.01.2013 Adam Tomasz Werner 09.02.2013 Kalina Karpisiewicz 09.02.2013 Małgorzata Rzepka 16.02.2013 Julia Dorota Stachowiak

17.02.2013 Antoni Garstka 23.02.2013 Maciej Ratajczak

Rodzicom gratulujemy!

Zawarli związek małżeński: 29.12.2012 Patryk Durczak i Karolina Włodarczyk 08.02.2013 Tomasz Jarka i Lidia Barbara Skowrońska Szczęść Boże!

Odeszli do Pana: 29.10.2012 Marek Chałas 30.10.2012 Kazimiera Rauhut 05.11.2012 Henryk Cymański 10.11.2012 Zbigniew Adam Kozak 14.11.2012 Irena Bocian 16.11.2012 Antoni Konieczny 16.11.2012 Renata Golusik 18.11.2012 Antoni Waraczewski 22.11.2012 Janina Korczyk 27.11.2012 Franciszek Wierzbicki 29.11.2012 Helena Roszak 06.12.2012 Paweł Świerczyński 11.12.2012 Marian Deska 18.12.2012 Henryk Łukaszewski 22.12.2012 Michał Pieczyński 25.12.2012 Marianna Łokietek 26.12.2012 Elżbieta Niczke 26.12.2012 Henryka Kupś 26.12.2012 Henryk Tomczak

27.12.2012 Tadeusz Nowak 30.12.2012 Józef Markulak 01.01.2013 Edward Kolasinski 01.01.2013 Wanda Wielińska 01.01.2013 Franciszka Olszak 02.01.2013 Anna Borkowska 04.01.2013 Nikodem Stanicki 05.01.2013 Aleksander Gielniak 11.01.2013 Mirosława Gajewska 11.01.2013 Helena Ratajczak 16.01.2013 Krzysztof Misiurny 18.01.2013 Anna Tomczyk 18.01.2013 Ryszard Zys 21.01.2013 Franciszek Pawlak 21.01.2013 Marta Pogorzelska 21.01.2013 Bogumił Przybylski 23.01.2013 Helena Cyran 24.01.2013 Stefania Nowak 25.01.2013 Felicjana Kurzyńska 26.01.2013 Stanisława Wojciechowska 31.01.2013 Eugeniusz Wilk 02.02.2013 Wanda Filozof 05.02.2013 Maria Zandrowicz 06.02.2013 Ewa Andrzejak 13.02.2013 Michalina Zielińska 15.02.2013 Roman Stefan Szymański 16.02.2013 Stanisław Jakub Jura 17.02.2013 Elżbieta Maj 18.02.2013 Bolesław Głowacki Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie…

................................................................................................................................

................................................................................................................................ Wyrazy do wykreślenia: - Arka - Cierpienie - Ćma - Droga krzyżowa - Dziecko - Erka

26

- Ewangelia - Ewangelista - Gorzkie żale - Jezus - Józef - Judasz

- Katar - Kij - Kora - Kos - Koszyczek - Krok

- Królestwo - Krzyż - Mama - Maryja - Miłosierdzie - Miłość

- Miś - Mizeria - Nos - Oko - Osa - Osiołek

- Pan - Pies - Piotr - Post - Rekolekcje - Sok

- Sos - Stok - Śmierć - Święconka - Upadek - Woda

- Wodospad - Wrócić - Zmartwychwstanie

Opr.: KB

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

OKLADKA

W ŚWIETLE

KOLEGIATY

27

Fotoreportaż

Przed palmiarnią w Poznaniu

Balik dla dzieci w Sercu

Caritas zorganizował akcję PACZKA Walentynki w Sercu

Turniej ministrantów Kulig w Młodzikowie

Kulig w Młodzikowie

Podczas spotkania przy kawie w parafii św. Jana Kantego w Poznaniu

Wigilia młodzieżowa

28

W ŚWIETLE

KOLEGIATY Światełko Betlejemskie w Kolegiacie

Żłóbek w Kolegiacie